Fârâbî’nin akıl risalesinin felsefi analizi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2018
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Süleyman Demirel Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
İki bölümden oluşan makalede birinci kısımda Akıl Risaleleri geleneği bağlamında Fârâbî’nin Akıl Risalesinin (Risale fi’l Akl)1 konumu incelenmektedir. İkinci kısımda ise Risale’nin temel kavramları dikkate alınarak felsefi analizi yapılmaktadır. Eserin bütün boyutlarıyla incelenmesi geniş kapsamlı bir çalışmayı gerektirdiğinden, risalenin daha temel konularından bilginin oluşumu, soyutlama ve aklın aşamaları, Aristoteles ve kısmen İskender ve Themistius gibi yorumcuların ilgili fikirleriyle karşılaştırılarak sunulmaktadır. Makalenin amacı, soyutlama teorisini merkeze alarak bu üç konuyu incelemektir. Bu bağlamda makalenin temel iddiası, Risale fi’l Akl’ın en temel kavramlarının soyutlama (intiza’), zât ve ilke (mebde) kavramları olduğudur. Bu kavramlar içerisinde soyutlama kavramı hem Fârâbî’nin konuyla ilgili getirdiği özgün bir açılım hem de aklın, bilgi edinme faaliyetinden başlayarak, yetkinleşme sürecinin anahtarıdır. Bu nedenle makalede bilginin edinilmesi sürecinden itibaren faal aklın bilgideki rolüne kadar soyutlama süreciyle alakalı olan meseleler üzerinde durulmuştur. İkinci olarak ise Risale’nin aklı ‘kesinliği sağlayan ilke’ ve ‘zât’ kavramlarıyla tanımlayarak Aristoteles’in İkinci Analitikler adlı eserindeki akıl tanımına önemli bir açılım getirdiği savunulmaktadır.
The article consists of two parts. The first part deals with the place of Epistle on Intellect written by Al Farabi in the tradition of epistles on intellect. In the second part the epistle is analyzed in the context of the main concepts. Because the thorough study of Epistle requires more comprehensive study, more central topics of Epistle such as construction of knowledge, abstraction and degrees of intellect are discussed and partly compared to the ideas of commentators such as Alexander Aphrodisias and Themistius. The aim of this article is to scrutinize these three important topics placing the theory of abstraction at the centre. In this context, the main claim of the article is that Substance (Zat), Principle (Mabda), Abstraction (Intiza’) are the main concepts of Epistle. The concept of ‘abstraction’ (intiza) is both an original contribution and key for the explanation of the perfection of intellect which begins in the process of acquisition of knowledge. Therefore, the focal point of article is the problems related to the process of abstraction which starts at the beginning of knowledge acquisition and continues till the unification with active intellect. Secondly, by inventing concepts ‘substance (zât) and ‘certain principle’ to explain human reason it is argued that Al Farabi made an important addition to Aristotle’s definition of intellect in Posterior Analytics.
The article consists of two parts. The first part deals with the place of Epistle on Intellect written by Al Farabi in the tradition of epistles on intellect. In the second part the epistle is analyzed in the context of the main concepts. Because the thorough study of Epistle requires more comprehensive study, more central topics of Epistle such as construction of knowledge, abstraction and degrees of intellect are discussed and partly compared to the ideas of commentators such as Alexander Aphrodisias and Themistius. The aim of this article is to scrutinize these three important topics placing the theory of abstraction at the centre. In this context, the main claim of the article is that Substance (Zat), Principle (Mabda), Abstraction (Intiza’) are the main concepts of Epistle. The concept of ‘abstraction’ (intiza) is both an original contribution and key for the explanation of the perfection of intellect which begins in the process of acquisition of knowledge. Therefore, the focal point of article is the problems related to the process of abstraction which starts at the beginning of knowledge acquisition and continues till the unification with active intellect. Secondly, by inventing concepts ‘substance (zât) and ‘certain principle’ to explain human reason it is argued that Al Farabi made an important addition to Aristotle’s definition of intellect in Posterior Analytics.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Akıl, Soyutlama (İntiza’), Zat, Makul, Bilgi, Intellect, Abstraction, Substance, Intelligible, Knowledge
Kaynak
FLSF (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi)
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
13
Sayı
26
Künye
Kalyoncu, R. T. (2018). Fârâbî’nin akıl risalesinin felsefi analizi. FLSF (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi), 13(26), 61-78.
