Pandemi tedbirleri kapsamında “kamuda esnek çalışma” üzerine bir değerlendirme
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İbn Haldun Üniversitesi Yayınları
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Klasik çalışma sistemlerinden ayrı ve bağımsız çalışma modeli olarak tanımlanabilen esnek çalışma, dünyayı etkisi altına alan Covid-19 pandemisi ile, devletlerin almış olduğu tedbirler kapsamında önemli bir yer işgal etmiştir. Türkiye’de de pandemi tedbirleri kapsamında kamu personelinin çalışma esaslarında acil bir düzenleme yapılması ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Konunun aciliyeti ve önemi nedeni ile ülkemizde kamu personelinin çalışma yöntemlerinde ve saatlerinde esnekliğe gidilmesi gündeme gelmiş ve 22 Mart 2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 2020/4 sayılı Cumhurbaşkanlığı Genelgesi ile kamu kurumlarında esnek çalışmaya ilişkin düzenlemeler getirilmiştir. Anayasa’nın 128/2 hükmü uyarınca kamu personel hukukumuz bakımından aslolan kanunilik ilkesidir. Bu anlamda Türk kamu personeli bakımından çalışma usul ve esaslarının kanunla düzenlenmesi gerekir. 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu da, devlet memurlarının çalışma süreleri bakımından belirlilik ilkesinden hareket etmiş; ancak esnek çalışma için de 100. maddesinin üçüncü fıkrasında açık kapı bırakmıştır. Bu maddeyi dayanak alarak çıkarılan 2020/4 sayılı Genelge ile getirilen esnek çalışma, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’na uygun olacak şekilde kamu personel rejimi bakımından bir esnekliği değil, yalnızca çalışma süre ve mekanları bakımından bir esnekliği uygulamaya koymaktadır. Buna göre uzaktan çalışma, dönüşümlü çalışma gibi esnek çalışma yöntemlerinin uygulanacağı ifade edilmiştir. 2020/4 sayılı Genelge’nin akabinde pek çok kurum ve kuruluş kendi bünyesinde esnek çalışma uygulamalarını başlatmış, devlet memuru sayılmayan kamu personeli bakımından da esnek çalışma yöntemleri kabul edilmiştir. Ancak sonraki bir tarihte Cumhurbaşkanlığı tarafından yayımlanan 2020/8 sayılı Genelge ile, normalleşme süreci kapsamında kamuda esnek çalışma yöntemlerine son verilmiştir. Türk kamu personel hukuku bakımından, mevcut yasal düzenlemeler kapsamında istisnai bir uygulama olarak nitelendirilmesi gereken esnek çalışma yöntemleri, Covid-19 pandemisi akabinde değişen ve çeşitlenen kamu hizmet sunumu yöntemlerine uygun olarak uzun vadede istisnai bir uygulama olmaktan çıkabilir. Ayrıca küresel ölçekte salgının etkilerinin uzama ihtimali de göz önünde bulundurulduğunda, Türkiye’de ilk kez pandemi sürecinde geniş uygulama alanı bulan kamuda esnek çalışma yöntemlerinin olağanlaşması söz konusu olabilir. Ancak, kamu kurum ve kuruluşlarının esnek çalışma yöntemleri konusunda yeterli tecrübesinin bulunmaması, kamu hizmetlerine hakim olan süreklilik ve düzenlilik ilkeleri, hangi kamu hizmetlerin esnek çalışmaya uygun olup olmadığı konusunda net bir belirleme yapmanın güçlüğü, kamu personelinin denetiminde yaşanan güçlükler gibi pek çok nedenle ve en önemlisi de kamu personel hukukuna egemen olan kanunilik ilkesi kapsamında esnek çalışma yöntemlerinin uzun vadede yasal bir zemine kavuşturulması gerekmektedir.
In general, flexible working methods, which can be expressed as separate and more independent working models than classical working systems, have occupied an important place within the scope of the measures taken by the States within the Covid-19 pandemic, which influenced the world. Turkey also made an urgent regulation of working conditions for civil servants within the scope of the pandemic. Due to the urgency and importance of the issue, flexibility has been brought to the agenda in the working methods and hours of public personnel in our country, and regulations regarding flexible working in public institutions have been introduced with the Presidential Circular No. 2020/4 published in the Official Gazette dated March 22, 2020. In accordance with the 128/2 of the Constitution, the principle of legality is essential for Turkish public personnel law. In this context, the working procedures and principles for Turkish public personnel should be regulated by law. The Civil Servants Law No. 657 acted on the principle of definiteness in terms of working time of civil servants; however, for flexible working, it left an open door in the third paragraph of Article 100. The flexible working brought by the Circular No. 2020/4, which is based on this article, implements flexibility in terms of working time and place, in accordance with the Law No. 657 on Civil Servants. It was stated that flexible working methods such as remote work and alternating work would be applied. Following the Circular No. 2020/4, many institutions and organizations have initiated flexible working practices within their own bodies, and flexible working methods have been adopted for public personnel who are not considered as civil servants. However, with the Circular No. 2020/8 published by the Presidency at a later date, flexible working methods in the public were terminated within the scope of the normalization process. In terms of Turkish public personnel law, flexible working methods, which should be considered as an exceptional practice within the scope of existing legal regulations, may not be an exceptional practice in the long term in accordance with the changing public service methods following the Covid-19 pandemic. When also considering the possibility of prolongation of the epidemic effect on a global scale, it can be said that flexible working methods will adopted as the usual method in public. However, for many reasons such as the lack of sufficient experience of public institutions and organizations in flexible working methods, the principles of continuity and regularity in public services, the difficulties of making a clear determination about which public services are suitable for flexible working and supervision of public personnel and the principle of legality, flexible working methods should be brought to a legal basis in the long term.
In general, flexible working methods, which can be expressed as separate and more independent working models than classical working systems, have occupied an important place within the scope of the measures taken by the States within the Covid-19 pandemic, which influenced the world. Turkey also made an urgent regulation of working conditions for civil servants within the scope of the pandemic. Due to the urgency and importance of the issue, flexibility has been brought to the agenda in the working methods and hours of public personnel in our country, and regulations regarding flexible working in public institutions have been introduced with the Presidential Circular No. 2020/4 published in the Official Gazette dated March 22, 2020. In accordance with the 128/2 of the Constitution, the principle of legality is essential for Turkish public personnel law. In this context, the working procedures and principles for Turkish public personnel should be regulated by law. The Civil Servants Law No. 657 acted on the principle of definiteness in terms of working time of civil servants; however, for flexible working, it left an open door in the third paragraph of Article 100. The flexible working brought by the Circular No. 2020/4, which is based on this article, implements flexibility in terms of working time and place, in accordance with the Law No. 657 on Civil Servants. It was stated that flexible working methods such as remote work and alternating work would be applied. Following the Circular No. 2020/4, many institutions and organizations have initiated flexible working practices within their own bodies, and flexible working methods have been adopted for public personnel who are not considered as civil servants. However, with the Circular No. 2020/8 published by the Presidency at a later date, flexible working methods in the public were terminated within the scope of the normalization process. In terms of Turkish public personnel law, flexible working methods, which should be considered as an exceptional practice within the scope of existing legal regulations, may not be an exceptional practice in the long term in accordance with the changing public service methods following the Covid-19 pandemic. When also considering the possibility of prolongation of the epidemic effect on a global scale, it can be said that flexible working methods will adopted as the usual method in public. However, for many reasons such as the lack of sufficient experience of public institutions and organizations in flexible working methods, the principles of continuity and regularity in public services, the difficulties of making a clear determination about which public services are suitable for flexible working and supervision of public personnel and the principle of legality, flexible working methods should be brought to a legal basis in the long term.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
COVID-19, Esnek Çalışma, Kamu Personeli, Kamu Hizmeti, Kanunilik İlkesi, Süreklilik ve Düzenlilik İlkeleri, Pandemic, Flexible Working, Civil Servants, Public Service, Principle of Legality, Principles of Continuity and Regularity
Kaynak
Koronavirüs döneminde güncel hukuki meseleler sempozyumu : Bildiri Tam Metin Kitabı 29 - 30 Mayıs 2020
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Buğdaycı Çebi, M. Ö. (2020). Pandemi tedbirleri kapsamında “kamuda esnek çalışma” üzerine bir değerlendirme. Çalışkan, Y. B. Gümrükçüoğlu, Ö. F. Erol, A. Dülger, G. A. Yakacak, Ö. F. Kafalı (Ed.), Koronavirüs Döneminde Güncel Hukuki Meseleler Sempozyumu : Bildiri Tam Metin Kitabı (29 - 30 Mayıs 2020) içinde (689-711. ss.). İstanbul: İbn Haldun Üniversitesi Yayınları.
