Modernity and the politics of food insecurity in Pakistan

Abstract

Food is multidimensional in its impact and position in a society, and sociology as a wide framework encompassing multiple spectrums of thought is the most apt framework to study it. In the developing world, food insecurity has been a problem for ages, and Pakistan, as a developing country, has its stream of problems and factors that contribute to the persistence of this issue. Besides playing a crucial role in human sustenance, food can also be perceived as a modicum of achieving Weberian modernity in a society, where predictable and calculable measures of producing and distributing food can lead to a modern, efficient society. The downside of this can be a subsequent commodification of food, as identified by Frederick Magdoff, making it a product to be sold, rather than a human necessity. This is magnified by the dependence on the developed countries under the world-systems model, where food is imported based on interests that do not match the general public. While Pakistan identifies the importance of advancing the society systematically in the food sector, and there seems to be attempts to introduce greater predictability and calculability in the agricultural industry, its various issues, such as an unpredictable, unchecked increase in population, thrust the country back into food insecurity. Combined with another Weberian nemesis of a modern society; the lack of adequate awareness and knowledge leads the country into a situation where food is no doubt commodified, but without the achievement of modernizing the sector or society as desired, giving rise to other problems such as impersonality of farmers, while sustaining it is already present problems. Secondary data analysis is used to conduct this research, and it contributes by providing an insight into the different factors of food insecurity, using data from vi the Pakistan Bureau of Statistics, the World Bank, the United Nations, The Economist, and the World Food Program.Gıda, bir toplumdaki etkisi ve konumu bakımından çok boyutludur ve sosyoloji, birçok düşünce yelpazesini kapsayan geniş bir çerçeve olarak bu konuyu incelemek için en uygun çerçevedir. Gelişmekte olan dünyada gıda güvensizliği çağlar boyunca bir sorun olmuştur ve Pakistan da gelişmekte olan bir ülke olarak bu sorunun sürekliliğine katkıda bulunan kendi sorun ve faktörlerine sahiptir. Gıda, insanların beslenmesinde çok önemli bir rol oynamasının yanı sıra, gıda üretimi ve dağıtımına ilişkin öngörülebilir ve hesaplanabilir tedbirlerin modern ve verimli bir topluma yol açabileceği bir toplumda Weberci moderniteye ulaşmanın bir nebzesi olarak da algılanabilir. Bunun dezavantajı, Frederick Magdoff'un tanımladığı gibi gıdanın metalaşması ve insani bir ihtiyaçtan ziyade satılacak bir ürün haline gelmesi olabilir. Bu durum, gıdanın halkın geneliyle uyuşmayan çıkarlar temelinde ithal edildiği dünya sistemleri modeli altında gelişmiş ülkelere olan bağımlılıkla daha da artmaktadır. Pakistan, toplumun gıda sektöründe sistematik bir şekilde ilerlemesinin önemini tespit etse ve tarım sektöründe daha fazla öngörülebilirlik ve hesaplanabilirlik getirme girişimleri olsa da, öngörülemeyen, kontrolsüz nüfus artışı gibi çeşitli sorunları ülkeyi gıda güvensizliğine geri itiyor. Modern bir toplumun bir diğer Weberci düşmanı olan yeterli farkındalık ve bilgi eksikliği ile birleştiğinde, ülkeyi gıdanın hiç şüphesiz metalaştığı, ancak sektörün veya toplumun arzu edildiği gibi modernleştirilemediği, çiftçilerin kişiliksizliği gibi başka sorunlara yol açtığı ve zaten var olan sorunlarını sürdürdüğü bir duruma sürüklüyor. Bu araştırmada ikincil veri analizi kullanılmış olup, Pakistan İstatistik Bürosu, Dünya Bankası, Birleşmiş Milletler, The Economist iv ve Dünya Gıda Programı'ndan elde edilen veriler kullanılarak gıda güvensizliğinin farklı faktörleri hakkında bir fikir vererek katkıda bulunmaktadır.