False needs in the digital age: Exploring social media's role in digital consumption behavior

Abstract

The modern period we live in today is typified by technology, and this evermore entangled technology in all facets of our lives has also affected consumer behavior. This escalating influence has prompted crucial questions concerning the genuineness of individuals’ needs. This paper uses the theory of false needs by philosopher Herbert Marcuse, and focuses on how the utilization of social media platforms impacts consumption by fabricating false needs that don't arise from authentic needs. To accomplish the goal of this study, a quantitative approach was applied, with data gathered from 395 Arab residents in Türkiye, from different income, education, and cultural backgrounds. The study results shows that online purchasing behavior is positively associated with augmented time spent on social media platforms. Purchase intentions—conceptualized as false needs—were also found to significantly mediate the relationship between social media use and consumer purchasing behavior. The research outcomes did not reveal any significant influence of income, age, or educational level on false needs or purchasing behavior. The current findings empirically validate Marcuse's assumptions about the existence of false needs in modern society, which in turn suggests that social media influences consumption principally by creating false needs. The study contributes to the discourse surrounding digital consumption and consumer behavior in the digital age.

Yaşadığımız modern dönem, teknolojiyle özdeşleşmiştir ve hayatımızın her alanında giderek daha fazla iç içe geçen bu teknoloji, tüketici davranışlarını da etkilemiştir. Bu artan etki, bireylerin ihtiyaçlarının gerçekliğiyle ilgili önemli soruları gündeme getirmiştir. Bu makale, filozof Herbert Marcuse'un sahte ihtiyaçlar teorisini kullanmakta ve sosyal medya platformlarının kullanımının, gerçek ihtiyaçlardan kaynaklanmayan sahte ihtiyaçlar yaratarak tüketimi nasıl etkilediğine odaklanmaktadır. Bu çalışmanın amacına ulaşmak için, Türkiye'de yaşayan ve farklı gelir, eğitim ve kültürel geçmişlere sahip 395 Arap'tan toplanan verilerle nicel bir yaklaşım uygulanmıştır. Çalışma sonuçları, çevrimiçi satın alma davranışının sosyal medya platformlarında geçirilen zamanla pozitif ilişkili olduğunu göstermektedir. Sahte ihtiyaçlar olarak kavramsallaştırılan satın alma niyetlerinin de sosyal medya kullanımı ile tüketici satın alma davranışı arasındaki ilişkiye önemli ölçüde aracılık ettiği bulunmuştur. Araştırma sonuçları, gelir, yaş veya eğitim düzeyinin sahte ihtiyaçlar veya satın alma davranışı üzerinde anlamlı bir etkisi olmadığını ortaya koymuştur. Mevcut bulgular, Marcuse'un modern toplumda sahte ihtiyaçların varlığına ilişkin varsayımlarını deneysel olarak doğrulamaktadır; bu da sosyal medyanın tüketimi esas olarak sahte ihtiyaçlar yaratarak etkilediğini göstermektedir. Çalışma, dijital çağda dijital tüketim ve tüketici davranışı etrafındaki söyleme katkıda bulunmaktadır.