6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu kapsamında konut ve çatılı işyeri kiralarında sözleşmenin kiraya verenden kaynaklanan sebeplerle sona ermesi

Abstract

Barınma ve işyeri ihtiyacı insanlığın en temel ihtiyaçlarındandır. Bazıları bir gayrimenkulü edinerek bu ihtiyacını karşılarken, bazıları ise bir başka kişinin taşınmazını belirli bir ücret karşılığında kullanarak karşılamaktadır. Barınma ve işyeri ihtiyacını karşılarken gayrimenkul sahibi ile bu gayrimenkulü hem kullanma hem de yararlanma karşılığında ücret veren kişinin arasındaki ilişkiye kira ilişkisi denmektedir. Kira konusu insanlık tarihi boyunca gündemi sürekli meşgul eden bir konu olmuştur. Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de kira ilişkisinin tarafları olan kiraya veren ve kiracı arasındaki sözleşmenin sona erdirilmesi konusu ciddi problemler doğurmaktadır. Kiraya veren ve kiracı tarafın kanundan ve sözleşmeden doğan haklarını yeterince bilmediği hallerde hukuk dışı yöntemlere başvurulabilmekte ve bu durum da genel kamu düzenini bozmaktadır. Biz de bu çalışmamızda 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nda düzenlemeleri bulunan Konut ve Çatılı İşyeri Kiraları başlığı altında konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerinin kiraya veren tarafından sona erdirilmesi sebeplerini inceleyeceğiz.

Housing and workplace needs are among the most fundamental necessities of humanity. While some meet this need by acquiring property, others fulfil it by using another person's property for a specified fee. The relationship between the property owner and the individual who pays a price for both using and benefiting from the property is referred to as a tenancy relationship. Throughout human history, the topic of tenancy has constantly occupied the agenda. In our country, as well as all around the world, the termination of the contract between the parties involved in the tenancy relationship, namely the landlord and the tenant, gives rise to severe problems. When the rights of the landlord and the tenant arising from the law and the contract are not well understood, unlawful methods can be employed, disrupting the general public order. In this study, we will examine the reasons for terminating residential and non-residential commercial lease agreements, as regulated under the title of "Residential and Non-Residential Commercial Leases" in the Turkish Code of Obligations (6098).