Nation-building, belonging and multiculturalism in Indonesia: Contextualising Ibn Khaldun’s theories and beyond

Abstract

This paper strives to reread and recontextualise the ideas of Ibn Khaldun on diversity, group feeling and political legitimacy, most specifically within the contemporary context of nation-state. Ibn Khaldun states, “A dynasty rarely establishes itself firmly in lands with many different tribes and groups”. A high level of diversity (with no social cohesion), is regarded as a peril rather than a promise, most particularly to the stability of the state or dynasty. This paper address the following problems: (a) what societal cultures which contribute to the Indonesian nation-building; (b) how do the minority groups perceive their belonging to the nation and how do they respond to the nation-building.

Bu makale, İbn Haldun’nun çeşitlilik, grup hissiyatı ve siyasi meşruiyet üzerine fikirlerinin bilhassa çağdaş ulus-devlet bağlamı içerisinde yeniden okunması ve tekrar kavramsallaştırılmasını amaçlamaktadır. İbn Haldun, “bir hanedanın birçok kabile ve grubun olduğu topraklarda kendini kuvvetli bir biçimde tesis etmesi ender görülür” cümlesini sarf etmiştir. Yüksek seviyede bir çeşitlilik (sosyal bağlılık olmaksızın), vaatten ziyade tehlike olarak addedilir. Bu tehlike özellikle de devletin veyahut hanedanlığın istikrarına karşı bir tehlikedir. Bu makale aşağıda belirtilen sorunlara ışık tutmaya çalışacaktır: (a) Hangi toplumsal kültürler Endonezya’da ulus oluşturmaya katkıda bulunmaktadır? (b) Azınlık grupları, ulusa olan aidiyetlerini nasıl algılıyorlar ve ulus oluşumuna nasıl tepkide bulunuyorlar?