Ecology, epidemics and the colonial state: Environmental change and health in Eastern Bengal Delta, 1858-1947
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İbn Haldun Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Ekolojik olarak Doğu Bengal'ın dinamik bir yapıya sahip olması, içinde bulunduğu dünyanın en büyük deltası olan Bengal Deltası'ndan kaynaklıdır. Çok ciddi bir önem taşımasına rağmen Bengal Deltası bölgesel tarih yazımında yeterli seviyede temsil edilmemiştir. Iftekhar Iqbal, bölge üzerine yaptığı değerlendirmesinde ekolojik sınıflandırma yaparak durumu ele almaya çalışmıştır. Iqbal'ın çalışmasının önemli bir yönü ise Bengal Deltası'nda insan kaynaklı ekolojik değişikliklerin sudan geçen hastalık ve kıtlığa nasıl neden oldukları üzerine yaptığı araştırmasıdır. Elinizdeki çalışma, Doğu Bengal'ın Dhaka bölgesindeki salgın hastalıklarla mücadelede sömürge yönetiminin çabalarının iki sebepten dolayı başarısız olduğunu ileri sürmektedir. Birincisi, 19. yüzyıl ve 20. yüzyıl başlarında Dhaka'daki sömürge yönetiminin sağlık kurumları ve altyapısının yetersizliği ve ihtiyaç duyanlar tarafından kolay ulaşılamaz olmasıdır. İkincisi ise sömürge yönetiminin yaklaşım ve kalkınma projelerinin Bengal Deltası'ndaki ekolojik dengeyi bozarak kıtlık ve hiperendemik hastalıkların ortaya çıkmasında ve dolayısıyla bölgede çok sayıda insanın ölümüne neden olmasında büyük bir rol onynamasıdır. Bu çalışma, salgın hastalıklar üzerinden Bengal Deltası'nın sömürge dönemi tarihini incelemek için dinamik deltaik yapısına dayanarak oluşturulan bir ekolojik çerçeve/altyapı kullanmaktadır. Ayrıca bu çalışmada Delta kavramı bu bölgedeki sömürge yönetimi tarihinde büyük bir 'anomali bölgesi' olarak kullanılmıştır. Bölgenin tarihini değerlendirmede bu çerçeveyi kullanan çalışmamız, Doğu Bengal'deki salgın hastalıkları defetmek noktasında sömürge dönemi boyunca görülen başarısızlıkta bölgenin ekolojik şartlarını dikkate almayan sömürge politikalarının doğrudan sorumlu olduğu sonucuna varmaktadır.
The dynamic nature of the ecological regime of eastern Bengal stems from the fact that it is home to the largest delta in the world, the Bengal Delta. Despite its importance, its history has been underrepresented in regional historiography. Iftekhar Iqbal tried to address thisunder-representation by incorporating the category of the ecological in his assessment of the region. An important aspect of Iqbal's scholarship includes the study of how human-induced ecological changes in the Bengal Delta spread water-borne diseases and caused famine. The present study argues that colonial efforts to combat the epidemic disease at Dhaka in eastern Bengal failed due to two reasons. First, the colonial medical institutions and health infrastructure in the nineteenth and early twentieth century Dhaka was disproportionately distributed and remained inadequate and out of the reach of those who needed it most. Second, colonial developmental projects and attitudes leading to the loss of ecological balance in the Bengal Delta contributed to famine-like conditions and hyperendemicity of epidemic disease in the region, which together contributed to higher mortality in the region. This study employs an ecological framework based on dynamic deltaic nature to examineepidemics in assessing the colonial history of the Bengal Delta region. It also uses the notion of the Delta as a broader 'zone of anomaly' in the history of colonial administration of the region. Employing this framework to assess the history of the region, the study concludes that colonial policies that neglected ecological concerns in the delta were directly responsible for failure in eradicating epidemics in eastern Bengal during the colonial period.
The dynamic nature of the ecological regime of eastern Bengal stems from the fact that it is home to the largest delta in the world, the Bengal Delta. Despite its importance, its history has been underrepresented in regional historiography. Iftekhar Iqbal tried to address thisunder-representation by incorporating the category of the ecological in his assessment of the region. An important aspect of Iqbal's scholarship includes the study of how human-induced ecological changes in the Bengal Delta spread water-borne diseases and caused famine. The present study argues that colonial efforts to combat the epidemic disease at Dhaka in eastern Bengal failed due to two reasons. First, the colonial medical institutions and health infrastructure in the nineteenth and early twentieth century Dhaka was disproportionately distributed and remained inadequate and out of the reach of those who needed it most. Second, colonial developmental projects and attitudes leading to the loss of ecological balance in the Bengal Delta contributed to famine-like conditions and hyperendemicity of epidemic disease in the region, which together contributed to higher mortality in the region. This study employs an ecological framework based on dynamic deltaic nature to examineepidemics in assessing the colonial history of the Bengal Delta region. It also uses the notion of the Delta as a broader 'zone of anomaly' in the history of colonial administration of the region. Employing this framework to assess the history of the region, the study concludes that colonial policies that neglected ecological concerns in the delta were directly responsible for failure in eradicating epidemics in eastern Bengal during the colonial period.
Açıklama
YÖK Tez No: 642382
Anahtar Kelimeler
Tarih, History, Coğrafya Tarihi, Geography History, Kent Tarihi, Urban History, Kentsel Çevre, Urban Environment, İngiliz Tarihi, British History, İnsan-çevre Etkileşimi, Human-environment Interaction
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Hossain, M. (2020). Ecology, epidemics and the colonial state: Environmental change and health in Eastern Bengal Delta, 1858-1947. (Unpublished master's thesis). Ibn Haldun University Alliance of Civilization Institute, İstanbul.
