Khaldunian techniques of historical criticism and their place in modern debates on Naqd al-Matn (content criticism) of hadith
Yükleniyor...
Tarih
2018
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
Attribution-ShareAlike 3.0 United States
info:eu-repo/semantics/openAccess
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Techniques of Historical criticism developed by Ibn Khanldun in his seminal work al-Muqaddimah are well-known. However, he himself admitted that they are not applicable as such to Hadith criticism instead it should be done by applying techniques of Jarh wa al-Ta’dil (criticism of chain of narration). Nevertheless he rejected many popular ahadith such as the ahadith on advent of Imam Mahdi and Pophetic Medicine. One of the major accusations of the western scholars such as Goldziher was that the early hadith scholars had not applied historical criticism in hadith rather they were exclusively sticking to sanad criticism. Many contemporary Muslim scholars are very much influenced with this criticism and stand for a free and open content criticism of Hadith which creates a tendency to reject several well-authentic ahadith of the Prophet. Here the researcher examines the possibility of applying techniques of historical criticism in hadith and it also examines why Ibn Khaldun differentiated between hadith and history whereas Historiography and ?adith are both historical account reported through certain chains of narrators. As both are mainly known to us through narration, they are prone to misrepresentations and misinterpretations. It uncovers that to some extent the Khaldunian Techniques are applicable to hadith along with sanad criticism but unlike contemporary scholars they did not stand for an open and free criticism.
İbn Haldun’un ufuk açıcı Mukaddimesi’nde geliştirdiği Tarihsel Eleştiri Teknikleri çok iyi bilinmektedir. Ancak, kendisinin de kabul ettiği gibi bunlar bu şekilde hadis çalışmalarına uygulanamaz. Bunun yerine, hadiste cerh ve tadil (isnad zincirinin eleştirisi) metodu uygulanmaldır. Bununla birlikte, Ibn Haldun Mehdi’nin gelişi ve nebevi tıpla ilgili pek çok popüler hadisi reddetmiştir. Goldziher gibi Batılı alimlerin en büyük eleştirilerinden biri, ilk hadis alimlerinin hadislerde tarihsel eleştiri metodunu kullanmak yerine senet eleştirisini kullanmış olmalarıydı. Günümüz Müslüman alimlerden pek çoğu bu eleştiriden etkilenerek içerik eleştirisini savunmuş, bu durum da pek çok sahih hadisin reddedilmesi eğilimini yaratmıştır. Bu yazı hadislerde tarihsel eleştiri tekniklerinin uygulanabilirliğini incelemektedir. Yazıda ayrıca tarih yazıcılığının da hadislerin de tarihi beyanlar olduğu ve her ikisinin de uzun ravi zinciri ile aktarılıyor olduğu düşünüldüğünde neden İbn Haldun’un tarih ilmini hadisten ayırdığı sorgulanmaktadır. Oysa her ikisi de rivayet yoluyla bize ulaştığı için yanlış beyan ve yoruma açıktır. Sonuç olarak, İbn Halduncu metotların bir ölçüde senet eleştirisiyle birlikte hadislere uygulanabileceği ortaya konmakta fakat bunun günümüz alimlerinin iddia ettiği gibi bir eleştiriyi kastetmediği iddia edilmektedir.
İbn Haldun’un ufuk açıcı Mukaddimesi’nde geliştirdiği Tarihsel Eleştiri Teknikleri çok iyi bilinmektedir. Ancak, kendisinin de kabul ettiği gibi bunlar bu şekilde hadis çalışmalarına uygulanamaz. Bunun yerine, hadiste cerh ve tadil (isnad zincirinin eleştirisi) metodu uygulanmaldır. Bununla birlikte, Ibn Haldun Mehdi’nin gelişi ve nebevi tıpla ilgili pek çok popüler hadisi reddetmiştir. Goldziher gibi Batılı alimlerin en büyük eleştirilerinden biri, ilk hadis alimlerinin hadislerde tarihsel eleştiri metodunu kullanmak yerine senet eleştirisini kullanmış olmalarıydı. Günümüz Müslüman alimlerden pek çoğu bu eleştiriden etkilenerek içerik eleştirisini savunmuş, bu durum da pek çok sahih hadisin reddedilmesi eğilimini yaratmıştır. Bu yazı hadislerde tarihsel eleştiri tekniklerinin uygulanabilirliğini incelemektedir. Yazıda ayrıca tarih yazıcılığının da hadislerin de tarihi beyanlar olduğu ve her ikisinin de uzun ravi zinciri ile aktarılıyor olduğu düşünüldüğünde neden İbn Haldun’un tarih ilmini hadisten ayırdığı sorgulanmaktadır. Oysa her ikisi de rivayet yoluyla bize ulaştığı için yanlış beyan ve yoruma açıktır. Sonuç olarak, İbn Halduncu metotların bir ölçüde senet eleştirisiyle birlikte hadislere uygulanabileceği ortaya konmakta fakat bunun günümüz alimlerinin iddia ettiği gibi bir eleştiriyi kastetmediği iddia edilmektedir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Khaldunian Techniques, Historical Criticism, Modern Debates, İbn Halduncu Metot, Tarihsel Eleştiri, Modern Tartışmalar
Kaynak
İbn Haldun Çalışmaları Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
3
Sayı
2
Künye
Kozhithod, S. (2018). Khaldunian techniques of historical criticism and their place in modern debates on Naqd al-Matn (content criticism) of hadith. İbn Haldun Çalışmaları Dergisi, 3(2), 225-238.
