Şükür temelli müdahale programının depresif belirtiler ve şükran düzeyi üzerindeki etkisi

Abstract

Depresyon dünya genelinde yaygınlığı yüksek bir ruhsal rahatsızlıktır. Şükür müdahale programlarının depresyonu azalttığı bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı, araştırmacı tarafından geliştirilen Şükür Temelli Müdahale Programı'nın (ŞTMP) depresif belirtileri olan 18-40 yaş arası yetişkinlerin depresif belirtiler ve şükran düzeyine etkisini incelemektir. Araştırmaya başvuranlar arasından kriterleri karşılayan 132 katılımcı deney (N=66) ve kontrol (N=66) gruplarına seçkisiz olarak atanmıştır. Deney grubuna 4 haftalık ŞTMP uygulanmış, kontrol grubuna ise herhangi bir müdahale uygulanmamıştır. Katılımcıların depresif belirti düzeyleri Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ile, şükran düzeyleri Şükran Ölçeği (ŞÖ) ile müdahale öncesi (ön test), müdahale bitimi (son test) ve müdahale bitiminden 4 hafta sonra (izleme testi) olmak üzere üç zaman noktasında ölçülmüştür. Katılımcılara ait veriler varyans analizi ve t test ile analiz edilmiştir. Elde edilen bulgular ŞTMP'nin deney grubunda depresif belirtileri anlamlı düzeyde azalttığını ve şükranı anlamlı düzeyde yükselttiğini göstermiştir. Ayrıca bu gelişmeler 4 hafta sonraki izleme ölçümünde de korunmuştur. Kontrol grubunun depresif belirti ve şükran düzeyleri hiçbir ölçüm noktasında anlamlı bir farklılık göstermemiştir. Elde edilen sonuçlar araştırma hipotezleri ve literatür ile tutarlıdır. Bu araştırma depresyonun tedavisinde kullanılabilecek yöntemler açısından ilgili literatüre katkı sağlamaktadır.

Depression is a mental health disorder with a high prevalence worldwide. Gratitude intervention programs are known to reduce depression. The aim of the present study is to analyze the effect of the Gratitude Based Intervention Program (GBIP), developed by the researcher, on the depressive symptoms and gratitude level of adults aged 18-40 with depressive symptoms. Among the applicants of the study, 132 participants meeting the criteria were randomly assigned to the experimental (N=66) and control (N=66) groups. 4-week GBIP was applied in the experimental group, and no intervention was applied to the control group. Participants' level of depressive symptoms were measured with the Beck Depression Inventory (BDI), and gratitude levels were measured with the Gratitude Scale (GS) at three time points; before the intervention (pre-test), at the end of the intervention (post-test), and 4 weeks after the end of the intervention (follow-up test). The data of the participants were analyzed by analysis of variance and t test. The findings showed that GBIP significantly reduced depressive symptoms and significantly increased gratitude in the experimental group. In addition these improvements were maintained at the 4 weeks follow-up measurement. The depressive symptom and gratitude levels of the control group did not differ significantly at any measurement point. The results are in line with with the research hypotheses and the literature. This study contributes to the relevant literature in terms of methods that can be used in the treatment of depression.