Orwin, Alexander2019-05-272019-05-272018Orvin, A. (2018). Dawla and Leviathan: Ibn Khaldun and Hobbes in defense of state authority. İbn Haldun Çalışmaları Dergisi, 3(1), 47-64.2651-379Xhttps://dx.doi.org/10.36657/ihcd.2018.35https://hdl.handle.net/20.500.12154/701Ibn Khaldun and Thomas Hobbes both present the pre-political state as characterized by intolerable violence, and view the establishment of a strong political authority as the best hope of stability. Yet they differ in tracing the origin of this authority. For Hobbes, sovereignty arises due to universal consent and agreement inspired by a collective desire for peace, while for Ibn Khaldun it is consolidated only through the overwhelming power of a tribal feeling known as asabiyya. Modern politics inevitably combines the emphasis on popular consent and law so characteristic of Hobbes, and the tribal feeling, patronage, and special interests so characteristic of Ibn Khaldun.İbn Haldun ve Thomas Hobbes siyaset kurumu öncesi durumu tolere edilemez cebir ile tasvir etmekte ve sağlam bir siyasi otoritenin kurulmasını istikrar için en önemli umut olarak görmektedir. Ne var ki, bu otoritenin kaynağını tespit noktasında ikisi ayrılmaktadır. Hobbes açısından egemenlik, toplu bir barış arzusundan ilham alan umumi bir rıza ve muvafakat ile ortaya çıkarken; İbn Haldun, bunun ancak “asabiyya” olarak bilinen, kapsamlı bir kavmiyet duygusundan gücünü alarak pekiştiğini söylemektedir. Modern siyaset, yaygın rıza ve hukuka vurgu yapan Hobbes’un yaklaşımını, kavmiyet duygusu, himaye ve özel çıkarlara vurgu yapan İbn Haldun’un yaklaşımı ile kaçınılmaz olarak birleştirmektedir.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessPoliticsRoyal AuthorityAsabiyyaDominationConsentSiyasetKraliyet otoritesiHakimiyetRızaArticle314764