Aslan, AliAslan, Aliİnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi, Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler BölümüAğcan, Muhammed A.2023-04-142023-04-142022Aslan, A. (2022). Popülizm. M.A. Ağcan ( Der.), Çağdaş Siyaset Teorisi (447-477.ss.). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.9.78605E+12https://hdl.handle.net/20.500.12154/2199Siyasetin 19. yüzyıldan itibaren demokratikleşmesiyle birlikte dünyanın farklı yerlerinde popülist hareketler gözlemlenmeye başlandı. İlk popülist hareketlerin hedefinde monarşik yönetimler ve korporatif devlet yapıları oldu. 1860’larda Rusya’da ortaya çıkan “halka doğru” hareketi ya da meşhur adıyla narodnikier halkın çar rejiminden ve toprak ağalarının yerini alan tahakkümcii burjuva sınıfının elinden kurtarılarak yerli bir sosyalist düzen kurulmasını amaçladı. 1892’de kurulan Amerikan Millet Partisi ise ülke kırsalında tren yollarının yapılması ve bankaların açılmasına tepki olarak bir kitle hareketi olarak doğdu ve ülkeye hâkim olan iki-partili siyasi yapıya kafa tuttu (Hofstadter, 1955; Lester, 2006). 20. yüzyılın ilk yarısında popülizm ağırlıklı olarak hızlı ekonomik ve kültürel modernleşmeye verilen bir tepki olarak karşımıza çıktı. Bunun en güzel örneği, 1930-1950 yılları arasında gözlemlenen ve “klasik popülizm” olarak kavramsallaştırılan Latin Amerikan popülist tecrübeydi. Arjantin’de Juan Domingo Peron ve Brezilya’da Getulio Vargas gibi karizmatik ve güçlü liderler, demokratik eşitlik ve ekonomik fırsatlar sunarak bu dönemin siyasetine damga vurdular (De La Torre, 2019). 1950’lerden sonra ise popülizm artık yerleşiklik kazanan millet egemenliğinin elite karşı korunmasını ve her türlü siyasi eşitlik taleplerini merkeze alan bir siyaset üretti. Popülizm, milli iradeyi tüm iradelerin üstünde görmekte, kurumsal yapıların milli iradeden bağımsız ve üstünde...trinfo:eu-repo/semantics/openAccessSiyasetAkademikMilliPopülizmAnti-PopülizmBook Chapter447477